به گزارش ميراث‌آريا(chtn) نزديک به يک دهه است که گرايش به مصرف انواع مواد پلاستيکي رونق چشمگيري پيدا کرده و باعث شده که اين مواد تجزيه‌ناپذير محيط زيست ما را هرچه بيشتر و بيشتر آلوده کنند.

از آنجا که ساختار شيميايي توليدات پلاستيکي از مواد شيميايي سمي تشکيل شده است و با توجه به اينکه بين 250 تا 500 سال طول مي‌کشد تا اين مواد مخرب در طبيعت تجزيه شوند لذا ورود اين مواد به طبيعت سمومي را وارد چرخه حياتي بدن مي‌کنند که در نهايت محيط زيست را تحت تاثير قرار داده و به چرخه حيات آسيب مي‌رسانند که بازتاب آن متوجه انسان مي‌شود.

کشور ايران در حال حاضر در زمينه توليد و مصرف انواع نايلون‌ها و ظروف يکبار مصرف و مواد پلاستيکي با انفجاري مواجه شده است که پيامدهاي زيست محيطي آن در حال تبديل شدن به يک فاجعه است.

متأسفانه به علت وزن سبک، استحکام، فراواني و توليد آسان‌تر توليدات پلاستيکي تمايل مردم به استفاده از اين مواد افزايش يافته است و در اين ميان مصرف کيسه‌هاي پلاستيکي چشمگيرتر است. اين در حالي است که ما از پلاستيک‌هاي مناسبي که از نظر بيولوژيکي قابليت جذب در طبيعت را داشته باشند نيز استفاده نمي‌کنيم و سيستم‌‌هاي مناسبي نيز براي بازيافت نداريم.

به رغم هشدارهاي پزشکي در خصوص مضرات استفاده از ظروف يکبار مصرف و قابليت سرطان‌زايي آن‌ها استفاده از اين ظروف گسترش زيادي پيدا کرده است. حال آنکه استفاده از مواد پلاستيکي در هر شرايطي خالي از ضرر نيست و بهتر است هرچه بيشتر استفاده از آن‌ها محدودتر شود.

براي اينکه اين معضل به يک بحران تبديل نشود داشتن يک سيستم بازيافت توانمند با فناوري پيشرفته مورد نياز است. از سوي ديگر با رسيدن به شيوه‌اي خاص براي توليد مواد پلاستيکي تجزيه‌پذير و گسترش فرهنگ عمومي براي عدم استفاده از ظروف پلاستيکي شايد بتوان از ضرر جبران ناپذيري که اين مواد به اکوسيستم وارد مي‌کنند جلوگيري کرد./115

انتهای پیام/